Historia Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
Historia poznańskiej uczelni medycznej jest nierozerwalnie związana z założonym w 1857 roku Poznańskim Towarzystwem Przyjaciół Nauk, z którego wyszła idea utworzenia w stolicy Wielkopolski uniwersytetu, i jego Wydziałem Lekarskim oraz Oddziałem Farmaceutycznym.
Po odzyskaniu niepodległości, 7 maja 1919 roku uroczyście zainaugurowała swoją działalność Wszechnica Piastowska, przemianowana później na Uniwersytet Poznański. Pierwszym Rektorem UP został wybitny poznański ginekolog i społecznik, ówczesny Prezes PTPN, prof. Heliodor Święcicki.
W 1920 roku Senat UP podjął uchwałę o utworzeniu Wydziału Lekarskiego. Jego pierwszym Dziekanem został prof. Adam Wrzosek. Za symboliczny początek studiów lekarskich w Poznaniu uważa się dzień 19 listopada 1920, kiedy odbyło się pierwsze posiedzenie Rady Wydziału.
W tym samym roku na Wydziale Filozoficznym UP powstał Oddział Farmaceutyczny. Pierwszym dyrektorem Oddziału był prof. Konstanty Hrynakowski.
Wydział Lekarski i Oddział Farmaceutyczny istniejące w strukturach UP rozwijały się intensywnie aż do wybuchu II wojny światowej. Po zajęciu Poznania hitlerowcy zamknęli UP, podobnie jak wszystkie polskie uczelnie wyższe. Profesorowie Wydziału Lekarskiego i Oddziału Farmaceutycznego podzielili los innych przedstawicieli wielkopolskiej inteligencji.
W listopadzie 1940 na uniwersytecie w Edynburgu został powołany Polski Wydział Lekarski, którego kadrę stanowili profesorowie przedwojennego WL UP. Jego Dziekanem był prof. Antoni Jurasz. Na brytyjskim uniwersytecie istniał więc Wydział Lekarski gromadzący kadrę i studentów polskiej narodowości, działający w oparciu o polskie ustawy, z polskim językiem wykładowym – wydarzenie bez precedensu w dziejach światowego szkolnictwa wyższego. PWL działał od marca 1941 do marca 1949 roku.
Jesienią 1942 roku profesorowie przedwojennego Wydziału Lekarskiego UP przesiedleni do Generalnego Gubernatorstwa utworzyli w Warszawie w ramach tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich Wydział Lekarski, na którym studenci medycyny kształcili się aż do wybuchu powstania warszawskiego.
Po zakończeniu walk o Poznań UP i jego Wydział Lekarski rozpoczął odbudowę swoich struktur. Pierwszym powojennym Rektorem UP został prof. Stefan Dąbrowski.
1 października 1947 Oddział Farmaceutyczny, podlegający Wydziałowi Matematyczno-Przyrodniczemu UP, podniesiono do rangi Wydziału Farmaceutycznego. Pierwszym Dziekanem został prof. Jan Dobrowolski.
1 stycznia 1950 roku na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z UP wydzielono Wydział Lekarski oraz Wydział Farmaceutyczny i utworzono odrębną, samodzielną uczelnię – Akademię Lekarską, od 3 marca noszącą miano Akademii Medycznej. Pierwszym Rektorem poznańskiej AM został prof. Tadeusz Kurkiewicz.
14 kwietnia 1975 na Akademii Medycznej powstał trzeci wydział – Wydział Pielęgniarski. Jego pierwszym Dziekanem został prof. Józef Baron. W 1993 roku Wydział przyjął nazwę Wydziału Pielęgniarstwa i Nauk o Zdrowiu, a w 1998 – Wydziału Nauk o Zdrowiu.
Od 1984 roku patronem uczelni jest Karol Marcinkowski, żyjący w I połowie XIX wieku poznański lekarz i społecznik.
25 lutego 1992 Senat Akademii Medycznej zatwierdził podział Wydziału Lekarskiego na Wydział Lekarski I i Wydział Lekarski II. Pierwszym Dziekanem WL I został prof. Kazimierz Rzymski, a WL II – prof. Maciej Gembicki.
27 lutego 2007 roku Akademia Medyczna została przekształcona w Uniwersytet Medyczny, stając się tym samym pierwszą uczelnią medyczną w Polsce, która zyskała statut uniwersytecki.
Uniwersytet Medyczny w Poznaniu ma własne Muzeum, które gromadzi i eksponuje fotografie, dokumenty i przedmioty związane z historią medycyny, historią poznańskiej uczelni medycznej i jej wybitnymi przedstawicielami. Muzeum mieści się w Centrum Stomatologii przy ul. Bukowskiej 70. http://muzeum.ump.edu.pl/
Artykuł ma charakter poglądowy. Przed podjęciem jakichkolwiek działań na podstawie uzyskanych informacji z niniejszego serwisu, należy je dodatkowo zweryfikować na stronie uczelni:
Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
